Są takie interwencje, przy których wiesz, że każde rozwiązanie jakie podejmiesz będzie złe. I musisz już, teraz zadecydować co robić. I wybierasz „mniejsze zło”.
Zabrać psa, który ma ok.20 lat i drugiego, „agresora”, do którego podchodzi tylko jedna osoba? Tym samym skazać psy na dalsze pozostawienie w kojcach, bo szanse na adopcje zerowe.
Czy może zostawić psy i zabezpieczyć je na miejscu, mimo, że rozmowa z właścicielami nie należy do łatwych?
Decydujemy się na drugie rozwiązanie. Zabezpieczamy psy przed mrozem, organizujemy budy, które będą dostarczane niebawem. Zostawiamy także zapas karmy. I wiemy, że przyszło nam kolejne podwórko, gdzie będziemy musieli się regularnie pojawiać.
